Υπερουριχαιμία, ουρική αρθρίτιδα και διατροφή

Υπερουριχαιμία, ουρική αρθρίτιδα και διατροφήΗ ουρική νόσος είναι το κλινικό σύνδρομο που προκύπτει από την εναπόθεση κρυστάλλων ουρικού μονονατρίου στις αρθρώσεις και από καταστάσεις όπως ουρική αρθρίτιδα, ουρική νεφροπάθεια, σχηματισμό ουρικών τόφων και λίθων. Η παραπάνω νόσος καθορίζεται τόσο από γενετικούς παράγοντες (πρωτοπαθής ουρική νόσος) όσο και από επίκτητους παράγοντες (δευτεροπαθής). Μπορεί να προκληθεί είτε από την υπέρμετρη παραγωγή ουρικού οξέος ή την ελαττωμένη απέκκρισή του από τους νεφρούς ή να οφείλεται και στους 2 μηχανισμούς. Τιμές ουρικού οξέος στο αίμα μεγαλύτερες των 7 mg/dl συνιστούν υπερουριχαιμία, ενώ σύμφωνα με το αμερικανικό κολλέγιο ρευματολόγων, για να διαγνωστεί κάποιος με υπερουριχαιμία θα πρέπει εργαστηριακά να έχει ουρικό οξύ πάνω από 8 mg/dl. Συχνά υπερουριχαιμία εμφανίζουν ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια, παχύσαρκοι, και άτομα που πάσχουν από μυελοϋπερπλαστικά και λεμφοϋπερπλαστικά νοσήματα, ψωρίαση και καρκινοπαθείς που κάνουν χημειοθεραπείες.
Για τα άτομα που πάσχουν από υπερουριχαιμία (δηλαδή αυξημένη ποσότητα ουρικού οξέος στο αίμα) συνιστάται να αποφεύγεται η πρόσληψη πουρινών μέσω της δίαιτας και να αυξηθεί η πρόσληψη υγρών (3 λίτρα/ημέρα) ώστε να βοηθηθεί η απέκκριση του ουρικού οξέος και να αποφευχθεί ο κίνδυνος για πρόκληση νεφρολιθίασης. Το ουρικό οξύ προέρχεται από το μεταβολισμό των πουρινών το οποίο αποτελεί τμήμα των νουκλεϊνικών οξέων. Σύμφωνα, με το USDA παρακάτω παρατίθεται ένας πίνακας με τα τρόφιμα υψηλής και μέτριας περιεκτικότητας σε πουρίνες:

ΤΡΟΦΙΜΑ ΥΨΗΛΗΣ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΕ ΠΟΥΡΙΝΕΣ (ΠΕΡΙΕΧΟΥΝ 100-1000mg ΠΟΥΡΙΝΙΚΟΥ ΑΖΩΤΟΥ ΑΝΑ 100g)

  1. Σαρδέλες

  2. Μυαλά

  3. Χήνα

  4. Ζωμός κρέατος

  5. Καρδιά

  6. Ρέγγα

  7. Νεφροί

  8. Σκουμπρί

  9. Αντζούγιες

  10. Γαύρος

  11. Χτένια

  12. Μαγιά (λαμβανόμενη ως συμπλήρωμα)

ΤΡΟΦΙΜΑ ΜΕΤΡΙΑΣ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΕ ΠΟΥΡΙΝΕΣ (ΠΕΡΙΕΧΟΥΝ 9-100mg ΠΟΥΡΙΝΙΚΟΥ ΑΖΩΤΟΥ ΑΝΑ 100g)

  1. Κρέας

  2. Πουλερικά

  3. Ψάρια

  4. Οστρακοειδή

  5. Σπαράγγια

  6. Ξερά φασόλια

  7. Φακές

  8. Μανιτάρια

  9. Αρακάς

  10. Σπανάκι

Επίσης, το αλκοόλ αυξάνει την παραγωγή του ουρικού οξέος. Ορισμένες επιδημιολογικές μελέτες αναφέρουν ότι η μπύρα αυξάνει πιο πολύ το ουρικό οξύ σε σχέση με το κρασί. Επίσης, η μειωμένη βιταμίνη D στο πλάσμα σχετίζεται με αυξημένο ουρικό οξύ, ενώ το ασβέστιο και η λακτόζη (δισακχαρίτης που βρίσκεται στα γαλακτοκομικά προϊόντα) δεν έχουν δείξει να επιδρούν.

Βιβλιογραφία:

Nichols A, Scott JT. 1972. Effect of weight-loss on plasma and urinary levels of uric acid. Lancet, 2: 1223-4
McGill NW. 2000. Gout and other crystal-associated arthropathies. Baillieres Best Pract Res Clin Rheumatol, 14: 445-460
Snaith M. 2001. Gout diet and uric acid revisited. Lancet, 358: 525
Vazquez-mellado et al. 2004. Best Practice Res Clin. Rheumatol.
http://www.rheumatology.org/Learning-Center/Glossary/ArticleType/ArticleView/ArticleID/424/
http://www.cnpp.usda.gov/DietaryGuidelines

Θεώνη Καπερώνη
Αν σας άρεσε το άρθρο μας, μοιραστείτε το με τους φίλους σας. Θα μας βοηθούσε πολύ!

Θεώνη Καπερώνη

Πτυχιούχος τμήματος Διατροφής και Διαιτολογίας του Τεχνολογικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος Θεσσαλίας. - Επικοινωνία: +30 6981154675 Email: [email protected]